Anna Maria Jopek - Michał Żebrowski - Wspomnienie (Le souvenir)
____________________
( traduction et adaptation libre )
Le soleil s'éteignait déjà, le ciel semblait se baisser, se serrer
Et se rapprocher de plus en plus de la terre.
Jusqu'à ce que face à la lune, une étoile puis une autre brillent
Et soudain il y en a mille, un million d'étoiles scintillent.
Et se rapprocher de plus en plus de la terre.
Jusqu'à ce que face à la lune, une étoile puis une autre brillent
Et soudain il y en a mille, un million d'étoiles scintillent.
Tadeusz, pensif, a fait deux trois pas
Tandis que quelque chose est apparu sur sa route, il a regardé et vu un cauchemar;
Elle avait la taille fine, pulpeuse, la poitrine charmante,
Une robe matérielle, en soie rose;
Sur laquelle se reflétait le clair de lune tremblant,
Et en s'approchant, elle a murmuré:
Tandis que quelque chose est apparu sur sa route, il a regardé et vu un cauchemar;
Elle avait la taille fine, pulpeuse, la poitrine charmante,
Une robe matérielle, en soie rose;
Sur laquelle se reflétait le clair de lune tremblant,
Et en s'approchant, elle a murmuré:
"Ingrat...
Tu cherchais à me voir et maintenant tu veux m'éviter.
Ingrat...
Tu cherchais à parler avec moi et aujourd'hui tu te bouches les oreilles."
"Mais vois toi-même, ils nous voient, nous suivent,
Peut-on agir si ouvertement, qu'est-ce que les gens vont dire,
C'est indécent, mon Dieu, c'est péché..."
"Tu es un homme, tu trouveras une maîtresse plus digne,
Tu en trouveras une plus riche, plus belle...
Et seulement pour mon réconfort, dis-moi avant de partir
Que ton inclination était vraiment de l'amour..."
"Si je t'aimais? Nous avons passé peu de temps ensemble,
Et bien que j'aie beaucoup apprécie,
Je ne peux rester plus longtemps, c'est une résolution,
Et bien que j'aimerais rester ici, je ne changerai pas d'avis".
Et bien que j'aie beaucoup apprécie,
Je ne peux rester plus longtemps, c'est une résolution,
Et bien que j'aimerais rester ici, je ne changerai pas d'avis".
"Mais laisse-moi entendre "je t'aime" encore une fois,
Laisse-moi le graver dans mon coeur et dans ma tête". / x5
Słońce już gasło, niebo zdawało się zniżać,
Ścieśniać, I coraz bardziej ku ziemi przybliżać.
Aż naprzeciw księżyca, gwiazda jedna, druga
Błysnęła, już ich tysiąc, już milion mruga.
Ścieśniać, I coraz bardziej ku ziemi przybliżać.
Aż naprzeciw księżyca, gwiazda jedna, druga
Błysnęła, już ich tysiąc, już milion mruga.
Tadeusz zadumany zrobił kroków parę
Gdy mu coś drogę zaszło, spojrzał, widzi marę;
Kibić miała wysmukłą, kształtną, pierś powabną,
Suknię materialną, różową, jedwabną;
Od której odbijał się drżący blask miesięczny,
I przystąpiwszy cicho szepnęła:
Gdy mu coś drogę zaszło, spojrzał, widzi marę;
Kibić miała wysmukłą, kształtną, pierś powabną,
Suknię materialną, różową, jedwabną;
Od której odbijał się drżący blask miesięczny,
I przystąpiwszy cicho szepnęła:
"Niewdzięczny,
Szukałeś wzroku mego, teraz go unikasz,
Niewdzięczny...
Niewdzięczny...
Szukałeś rozmów ze mną, dziś uszy zamykasz."
"Ale uważ no sama, wszak nas widzą, śledzą,
Czyż można tak otwarcie, cóż ludzie powiedzą,
Wszak to nieprzyzwoicie, to dalbóg, jest grzechem..."
"Ale uważ no sama, wszak nas widzą, śledzą,
Czyż można tak otwarcie, cóż ludzie powiedzą,
Wszak to nieprzyzwoicie, to dalbóg, jest grzechem..."
"Jesteś mężczyzną, znajdziesz kochankę godniejszą,
Znajdziesz bogatszą, piękniejszą...
I tylko dla mej pociechy, niech wiem przed rozstaniem,
Że twoja skłonność była prawdziwym kochaniem..."
Że twoja skłonność była prawdziwym kochaniem..."
"Czym kochał? Krótkie z sobą spędziliśmy chwile,
I choć one mnie przeszły tak słodko, tak mile,
Zostać dłużej nie mogę, to postanowienie,
I choćbym chciał tu zostać, już go nie odmienię".
Zostać dłużej nie mogę, to postanowienie,
I choćbym chciał tu zostać, już go nie odmienię".
"Ale niech słowo "kocham" jeszcze raz usłyszę,
Niech je w sercu wyryję i w myśli zapiszę". / x5
