Ogniem i mieczem - Dumka na dwa serca / Chanson de deux cœurs
(bande sonore du film "Par le feu et par le fer")
______________
( traduction et adaptation libre )
Mój sokole chmurnooki
Pytaj o mnie gór wysokich
Pytaj o mnie lasów mądrych
I uwolnij mnie
Mój sokole, mój przejrzysty
Pytaj o mnie nurtów bystrych
Pytaj o mnie kwiatów polnych
I uwolnij mnie
, mój miły...
Jak mam pytać gwiazd w niebiosach?
Są zazdrosne o Twój posag:
O miłości cztery skrzynie
I o dobroć Twą
Mój miły...
Jak mam pytać innych kobiet?
Serce me odkryją w Tobie
I choć wiedzą, nie powiedzą
Nie odnajdę Cię
Mój sokole gromowładny
Pytaj o mnie stepów sławnych
Pytaj tych burzanów wonnych
I uwolnij mnie
Przez kurhany spopielałe
Przez chutory w ogniu całe
Snu już nie znam, step odmierzam
By odnaleźć Cię
Mój miły...
Jakże pytać mam księżyca?
On się kocha w Twych źrenicach
Słońce zgoni, step zasłoni
Nie odnajdę Cię
Mój miły...
Jakże pytać mam Kozaka?
Co na miłość chorą zapadł
On by z żalu świat podpalił
Gdyby stracił Cię...
Mnie...
Jakże pytać mam księżyca?
On się kocha w Twych źrenicach
Słońce zgoni, step zasłoni
Nie odnajdziesz mnie
My wpatrzeni, zasłuchani
Tak współcześni aż do granic
W ciemnym kinie, po kryjomu
Ocieramy łzę
Mon faucon aux yeux sombres,
demande après moi aux montagnes hautes,
demande après moi aux forêts sages
et libére-moi.
Mon faucon transparent,
demande sur moi aux rapides,
demande sur moi aux fleurs savages
et libére-moi,
mon chéri...
Comme puis-je demander aux étoiles dans le ciel ?
Elles sont jalouses de ta dot :
de quatre coffres de l’amour
et de ta bonté.
Mon chéri...
Comme puis-je demander aux autres femmes ?
Decouvreront que mon cœur t’appartient
et, bien qu’elles le sachent, elles ne parleront pas.
Je ne te trouverai pas.
Mon faucon tout-puissant,
demande apès moi aux steppes1 fameuses,
demande apès moi aux herbes odorantes
et libére-moi.
À travers les kourganes incinérés,
à travers les khoutors3 enflammés,
sans sommeil je parcours la steppe
pour te trouver.
Mon chéri...
Comme puis-je demander à la lune ?
Elle est amoureuse de tes pupilles.
Elle chassera le soleil, couvrira la steppe.
Je ne te trouverai pas.
Mon chéri...
Comme puis-je demander au Cosaque
frappé d’un amour malade ?
Par rancœur, il incendierait le monde,
s’il te perd...
Moi...
Comme puis-je demander à la lune ?
Elle est amoureuse de tes pupilles.
Elle chassera le soleil, couvrira la steppe.
Tu ne me trouveras pas.
Nous, extrêmement modernes,
nous regardons et écoutons attentivement.
Dans l’obscurité du cinéma, furtivement
nous essuyons une larme.
